Ao principio era o espazo

Ningún Verbo daría danzado

Sen el, ningunha onda, a primeira

Ningunha onda redonda, un vagalume

No porto de Buenos Aires,

Coma unha emoción que pasa de mao en mao

O espazo non está baleiro

O baleiro non ten caos, nin memoria

Non podería estar roto

Conformar un hexámetro, escribir un nocturno

Coa elegancia febril da tuberculose porque as emocións

Non gobernan o tempo. As medusas as teipas

Poden moverse se algo nelas é distinto da auga

A danza está desvalida, sabe

Que o espazo é máis antigo.

Só vida e conciencia

Poden trazar unha onda e despois rompela

Ao principio era o espazo, bailamos

A nosa rebelión contra el non ocupa un baleiro

Ocupa o sentido.

Escoitade os vosos corazóns

E sentiredes non o baleiro, senón o seis por oito roto

Da memoria, cando un poeta, hai oitenta e cinco anos,

Apenas puido moverse ao escoitar as medusas,

Quero dicir, os disparos en Campo Castelo e o noso destino é esquecer iso

Rompemos En silencio rompemos

É a dor a que nos lembra a nós

A memoria rompe, queda en silencio igual que un corpo

Dubidamos entre fundalo outra vez ou

Sen máis Navegalo

Sabemos que refundalo é recordar (traer ao corazón, outra vez, outra vez)

A memoria espantosa do informe

Medir os pasos, dobrar a roupa, realizar unha ofrenda

Estertores

Somos estraños, toupas, medusas

Mecanismos, John Cage

Diles que no me maten

Por favor, diles

Que no me maten

Mira, teño un corpo, pero non son un corpo

É todo o que teño

Mira, ese é o horizonte

Ti tamén vas quedar aí, coma unha cousa

Viñas da época do sentido,

Esquece todo, rematou, di mecanismo,

Tormenta, ruído, b52, guirlandas de ácido

Máis rápido que o son, máis rápido que a creación

Voan os bombardeiros invisibles

E como Shiva peta cos seus pés tóxicos

Acerca da destrución do mundo

O xirar aéreo dos seus pés debuxa algo que segue rotando

Alleo á confusion das órbitas, un derviche sen cabeza

A radiación de microondas do universo

Son restos Somos restos dunha fundación

Ti viñas da época do sentido?

Cal é o teu nome? O teu corpo, cal é?

Sabes que está aí só

Porque doe

Bebe, bebe un pouco de auga

Traza unha onda

Ofrécea

Ofrécea

Ese será o teu nome

 

Violetas

A flor da ortiga,

Violetas